مرغ بسمل
باز چــــــشم شــوخ یــــار هنگامه برپا کرده است
این دل بــیتاب را از خـــــانه بیـــجا کـــرده است
فتــــنــه هـــــا زاید نــــگاه مست و مخمور غزال
زآنکه آن حـــــالم خراب در دین ودنیا کرده است
طــــره پیــــچ وخــــمش افــــتاده دایــــم در کمین
همـــــچو من صد رند را زولانه در پا کرده است
گشته ام چـــــون مرغ بسمل زیر تیغ جان برقص
خــوف از چــــشمی که آن قــتلم تماشا کرده است
ناصـــــــحا پــــندم مـــده کــز دور گردون فارغم
شــــیخ و زاهــــــد همچنان با ما مدارا کرده است
ای "حبیبا" غم نغمه ات از شهر خون گوید سخن
قـصه کوتاه کن که عـــالم را به غـوغا کرده است
